ترجمه قطع نامه 1929/2010/شورای امنیت علیه ایران

صفحه (بند) 1: ارائه گزارش رئیس شورای امنیت، S/PRST/2006/15، با تاکید برقطعنامه های،1696(2006)، 1737 9(2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، و 1887 (2009) و تأکید مجدد(لزوم بازنگری) بر اقدامات لازم.

صفحه 2: تأکید مجدد بر تعهد خود نسبت به معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای، لزوم اطاعت تام همه ی طرف های دولتی عضو نسبت به معاهده به همراه همه ی تعهدات شان، و فراخوانی به نام دول عضو، طبق بند های 1 و 2 همان معاهده، برای گسترش تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته ای در جهت اهداف صلح طلب، بدون هیچ گونه تبعیض.

صفحه 3: فراخوانی قطعنامه هیأت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) (GOV/2006/14)، که بیان می کند، راه حل موضوع هسته ای ایران در تلاش های منع گسترش جهانی و درک هدف از یک خاورمیانه عاری از سلاح های کشتار جمعی ، شامل ابزارهای پرتاب موشک، تأثیر دارد.

صفحه 4: همان طور که در گزارش های 23 ماه می سال 02007 (GOV/2007122)، 30 آگوست 2007 (COV/2007/48)، 15 نوامبر 2007 (GOV/2007/58) و 22 فوریه 2008(GOV/2008/4)، 26 می 2008 (Gov/2008115)، 15 سپتامبر 2008 (GOV/2008/38)، 19 نوامبر 2008 (GOV/2008/59)، 19 فوریه 2009(GOV/2009/8)، 5 ژوئن 2009(GOV/2009/35)، 28 آگوست 2009(GOV/2009/55)، 16 نوامبر 2009(GOV/2009/74)، و 18 فوریه 2010(GOV/2010/10)مدیر کل آژانس بین امللی انرژی اتمی (IAEA) آمده است، تذکر مؤکد بر این موضوع که، ایران هنوز پروژه های غنی سازی منسوب و فعالیت های پردازشی و آب سنگین منسوب راکاملاً تأسیس نکرده و به تعلیق وفادار مانده است، همان طور که در قطعنامه های 1696(2006)، 1737(2006)، 1747(2007) و 1803(2008) شرح داده شده و نه همکاری اش را با آژانس بین الملللی انرژی اتمی طبق توافق نامه ی الحاقی دنبال کرد و نه با آژانس در ارتباط با موضوعات باقی مانده ی وابسته، که نیاز داشت تا تصفیه بشود و از خلال آن امکان ابعد نظامی برنامه ی هسته ای ایران استخراج شود، همکاری کرد، دیگر در جهت گام های دیگر تعیین شده توسط هیأت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی، قدمی برنداشت و نه از تبصره های قطعنامه ی شورای امنیت 1696(2006)، 1737(2006)، 1747(2007) و 1803(2008) و آن هایی که برای ایجاد اطمینان ضروری هستند، تبعیت نمود و این امتناع ایران از برداشتن این گام ها را محکوم است.

صفحه 5: اگر ایران به هر ندایی که از سوی شورای امنیت و هیأت رئیسه ی آژانس بین الملی انرژی هسته ای برمی خیزد، پاسخ مثبت بدهد ، تأکید مجدد بر این مسئله که موضوعات معوقه به بهترین نحو می توانند حل شوند و نسبت به ماهیت برنامه های صلح آمیز ایران اعتماد سازی شود.

صفحه 6: تذکرمؤکد دربارهً نقش عوامل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) را، شامل همه ی آن چیزی که در ضمیمه ی D و E قطعنامه ی 1737(2006)، ضمیمه I قطعنامه 1747(2007) و ضمیمه ی X این قطعنامه مشخص شده را درباره گسترش حساس فعالیت های هسته ای ایران و توسعه ی سیستم تولید سلاح هسته ای مشخص شده است.

صفحه 7: تذکر مؤکد بر این نکته که ایران علی رغم تعهداتش مبنی بر تعلیق فعالیت های وابسته به غنی سازی، امکانات فعالیت های وابسته به این مهم را در قم بنا کرده است، و در اعلام آن به آژانس تا سپتامبر سال 2009 قصور کرده است، که با تعهدات او طبق توافق تابعه پیمان پادمانی اش تناقض دارد.

صفحه 8: هم چنین قطعنامه ی هیأت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی (GOV/2009/82) را متذکر می شویم که به ایران اصرار می ورزد تا هر چه سریع تر ساخت تأسیسات در قم را به حال تعلیق درآورد، و مقصود خود از ایجاد این امکانات، ترتیب زمانی و تاریخ نگاری طرح ریزی و ساخت آن را تصریح کند، و از ایران خواست تأیید کند، همان طور که آژانس بین المللی انرژی اتمی درخواست کرده بود، که آن ها تصمیم نداشتند که بسازند، یا ساخت هر امکانات هسته ای دیگر تصویب نشده بود که تا کنون برای آژانس شرح داده نشده است.

صفحه 9: مؤکد متذکر می شویم که ایران اورانیوم بیست درصد غنی کرده است، و این کار را بدون اطلاع به آژانس و با در اختیار داشتن زمان کافی برای آن تا رویه های حفاظتی موجود را تنظیم کند.

صفحه 10: متذکر می شویم که ایران با حق آژانس بین المللی انرژی اتمی مبنی بر رسیدگی به برنامه ریزی اطلاعاتی که توسط ایران مطابق قانون نامه 3.1 تهیه شده، مخالفت کرده است، با تأکید بر این که طبق بند 39 از قانون نامه توافقنامه ی پادمانی 3.1، یک طرفه نه می تواند اصلاح کند و نه تعلیق و این که حق آژانس در بررسی طراحی اطلاعات تهیه شده، یک حق لاینقطع است که به مراحل ساخت و یا وجود مواد هسته ای امکانات آن بستگی ندارد.

صفحه 11: تکرار کردن تصمیم او مبنی بر تقویت قدرت و نفوذ آژانس بین المللی انرژی اتمی، حمایت شدید از نقش هیأت رئیسه آژانس، و ستایش آژانس به دلیل تلاش هایش برای حل مسائل معوقه مربوط به برنامه ی هسته ایران.

صفحه 12: اظهار این اعتقاد که تعلیق شرح داده شده در پاراگراف دوم قطعنامه 1737(2006)، اطاعت ایرانی را با شرایط تنظیمی توسط هیأت رئیسه آژانس ممکن است به یک راه حل مذاکره ای دیپلماتیک منتهی شود که برنامه ی هسته ای ایران را تنها برای اهداف صلح آمیزش محافظت می کند.

صفحه 13: تأکید می کنیم که چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، بریتانیای کبیر(انگلستان)، و ایالات متحده مایل هستند تا اقدامات ملموس و واقعی بیش تری را برای دستیابی به یک استراتژی کلی برای حل موضوع هسته ای ایران، از طریق مذاکره بر پایه ی پیشنهادها و طرح های ژوئن سال 2006(S/2006/521) خودشان و طرح های ژوئن 2008 (INFCIRC/730)، مورد بررسی قرار دهند، و متذکر تأیید توسط کشورهایی که، هرگاه اعتماد جامعه ی بین الملل در برنامه ی هسته ای ایران منحصراً با طبیعت صلح آمیز بازگردانده شود، با آن به روشی برخورد خواهد شد که هر طرف دولتی(State Party) فاقد سلاح هسته ای در معاهده عدم گسترش سلاح هسته ای است.

برنامه 14: برخورد خوب با راهنمایی که توسط گروه ضربت عملیات های مالی (FATF) برای ترغیب کشور ها در انجام تعهدات مالی شان طبق قطعنامه ی 1737 (2006) و 1803 (2008) انجام می شود، و فراخوانی، مخصوصاً، لزوم اعمال مراقبت بر معاملاتی که بانک های ایرانی، از جمله بانک مرکزی ایران، را درگیر می کند، برای جلوگیری از چنین معاملاتی که در ازدیاد فعالیت های هسته ای حساس ، و یا توسعه سیستم تولید سلاح اتمی دخیل هستند.

صفحه 15: تصدیق دسترسی به انرژی مختلف و پایا، برای رشد اقتصادی پایدار و توسعه ی معقول، امری حیاتی محسوب می شود، در حالی که ارتباط بالقوه بین درآمد ها از بخش انرژی اش و سرمایه گذاری گسترش فعالیت های هسته ای حساس، و دیگر این که متذکر شویم، تجهیزات پروسه های شیمیایی و مواد مورد نیاز برای صنعت پتروشیمی،وجوه مشترک زیادی با نیازمندی های برخی مجموعه فعالیت های حساس سوخت هسته ای دارد.

صفحه 16: احترام به حقوق و تعهدات دولت ها در ارتباط با تجارت جهانی.

صفحه 17: تصمیم گرفته شده که با پذیرش مقیاس مناسب به تصمیمات خود مبنی بر متقاعد کردن ایران در تبعیت از قطعنامه ها 1696(2006)، 1737(2006)، 1747(2007)، و 1803(2008) کارآیی بدهند و هم چنین به همراه شروط آژانس، برای محدود کردن توسعه ی تکنولوژی حساس در پشتیبانی از برنامه های هسته ای و موشکی اش، بر این پیروی معنا ببخشند، تا چنین زمانی که شورای امنیت تصمیم گرفت، اهداف این قطعنامه ها برآورده شوندو

صفحه 18: ایجاد نگرانی به خاطر خطرهای گسترشی که توسط برنامه ی هسته ای ایران به وجود آمده و با خبر از مسئولیت ابتدایی طبق منشور ملل متحد برای حفظ صلح وامنیت بین المللی.

صفحه 19: تأکید کردن بر این که هیچ چیز در این قطع نامه دولت ها را مجبوربه ارزیابی یا فعالیت های بیش از حد در حوزه ی این قطع نامه، شامل استفاده از زور یا تهدید استفادهء آن نمی کند.

صفحه 20: طبق ماده 41 منشور هفتم ملل متحد عمل کردن.

الف) قدرت و نفوذ سازمان ملل متحد

1. بیان این موضوع که ایران تاکنون در برآورده کردن شروط هیأت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی، و تبعیت از قطعنامه های 1696(2006)، 1737(2006)، 1747(2007) و 1803(2008)، کوتاهی کرده است.

2. بیان می کند که ایران بدون تأخیر بیش تر اقدامات ضروری را که توسط هیأت رئیسه ی آژانس در قطعنامه های GOV/2006/14 و GOV/2009/82 وجود دارند و برای ایجاد اعتماد و اطمینان و منحصراً در اهداف صلح آمیز برنامه ی هسته ای اش، ضروری هستند، انجام دهد، تا درخواست های معوقه رسیدگی شوند و نگرانی جدی که با ساخت امکانات غنی سازی در قم و نقض تعهداتش مبنی بر تعلیق فعالیت های وابسته به غنی سازی، انجام شده به آن پرداخته شود، در این موقعیت و متعاقب تصمیم خود را که ایران بدون فوت وقت اقدامات لازم و ذکر شده در پاراگراف دوم قطعنامه 1737(2006) انجام می دهد، اعلام کنند.

3. اعلام مجدد همکاری کامل ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی در همه ی مسائل معوقه، مخصوصاً آن هایی که موجب نگرانی در رابطه ی ابعاد احتمالی نظامی برنامه ایران شده اند، که به شرط دست رسی به تمام سایت ها، اشخاص و اسناد درخواست شده توسط آژانس برطرف می شوند و تأکید کردن بر اهمیت تضمین این که آژانس بین المللی انرژی اتمی همه ی منابع و قدرت لازم برای انجام وظیفه اش در ایران را داراست.

4. درخواست از مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، که همه ی گزارش های مبنی بر درخواست اقدام حفاظتی در ایران را به شورای امنیت منتقل کند.

ب) مسائل هسته ای

5. حکم به این که ایران بدون اتلاف وقت و بدون قید و شرط، کاملاً از موافقت نامه پادمانی اش (اقدامات حفاظتی) پیروی می کند، از جمله از طریق به کارگیری قانون (نامه) 3.1 توافق مکمل توافق نامه ی پادمانی اش، درخواست از ایران مبنی بر این که دقیقاً مطابق با قیود و پیش بینی های پروتکل الحاقی توافق نامه ی پادمانی اش عمل کند، که در 18 دسامبر سال 2008 امضا کرده، و به ایران فشار می آورند تا پروتکل الحاقی را تآیید و تصدیق کند، و مجدداً نأکید بر این موضوع داشته باشد که، مطابق با بند 39 توافق نامه ی پادمانی ایران، هیچ یک از عناصر تعهدات و الزامات پادمانی ایران نمی تواند یک جانبه از سوی ایران، به حالت تعلیق در بیاید یا تغییر داده شود.

6. تأکید مجدد بر این امر که، بنابر وظایف ایران، طبق قطعنامه های قبلی مبنی بر تعلیق هر گونه فعالیت وابسته به غنی سازی، ایران نباید اقدام به ساخت تأسیسات هیچ یک از غنی سازی جدید اورانیوم، پردازش و آمایش مجدد، یا آب سنگین کند و هر نوع ساخت و ساز و احداث در حال اجرای غنی سازی اورانیوم، آمایش و پردازش (فراآورش) مجدد و امکانات مربوط به آب سنگین را نیز باید متوقف کند.

7. حکم به این که ایران نباید با کشور هایی که دارای معدن و استخراج اورانیوم، تولید یا به کارگیری مواد و کالاهای هسته ای و تکنولوژی هایی چون آن چه در INFCIR/254/Rev.9/Part 1 نام برده شده ؛ مخصوصاً غنی سازی اورانیوم و فعالیت های فرآورش و پردازش مجدد، همه ی فعالیت های مربوط به آب های سنگین یا تکنولوژی وابسته به موشک های بالستیکی که قادر هستند مجری و پرتاب کننده ی سلاح های اتمی باشند، تعاملات تجاری داشته باشد. و به علاوه حکم می شود که همه ی دولت ها از چنین سرمایه گذاری در مناطق تحت قلمرو ایران، تبعه هایش و موجودیت های الحاقی به ایران یا آن هایی که موضوع اختیارات قانونی این کشور هستند و یا با اشخاصی که از طرف و تحت هدایت ایران فعالیت می کنند و یا موجودیت هایی که متعلق به ایران هستند یا تحت کنترل این کشورند، منع شده اند.

پ) گسترش جنگ افزار/ موشک

8. حکم به این که همه ی دولت ها از عرضه، فروش و یا انتقال مستقیم و غیر مستقیم به ایران ممانعت به عمل آوردند، یا در سراسر قلمروشان یا توسط تبعه های شان یا اشخاص موضوع حوزه ی قضایی شان، یا استفاده از ناوهای شان یا هواپیماها، خواه در سرزمین آن ها ساخته شده باشد یا نه، از هر تانک جنگی، هر وسیله ی نقلیه ی زرهی، سیستم های توپ خانه ای کالیبر بزرگ، هواپیماهای جنگی، هلی کوپترهای جنگی، کشتی های جنگی، موشک ها یا سیستم های موشکی که به منظور دفتر ثبت ملل متحد در ارتباط با سلاح های غیر اتمی (یا قراردادی)، یا تجهیزات وابسته، شامل قطعات یدکی، یا مواردی که توسط مشاور امنیتی کمیسیون تعیین و متعاقب قطعنامه ی 1737(2006) (کمیسیون) ثابت و برقرار شد . به علاوه تصمیم گرفته شده است که همه ی دولت ها ایران را از تدارکات خود محروم کنند، توسط تبعه های شان، یا در سراسر قلمرو آموزش های فنی شان، منابع یا خدمات مالی، نظرات و مشاوره ها، و دیگر سرویس ها یا هم یاری های مربوط به عرضه، فروش، انتقال، تدارکات، ساخت و ساز، نگهداری یا استفاده ی از چنین سلاح هایی و تجهیزات مربوز به آن. و از همه ی ملت ها خواستند که هوشیار باشند و نسبت به عرضه، فروش و انتقال، تدارک، ساختن، محافظت یا استفاده از همه ی دیگر سلاح ها و تجهیزات وابسته، با آگاهی تماممحدودیت ایجاد کنند.

9. تصمیم گرفته شد که ایران هرنوع فعالیت وابسته به موشک های بالستیکی با قابلیت رهانیدن سلاح های هسته ای، شامل اجرای حمله با استفاده از تکنولوژی موشک های بالستیکی، و این که دولت ها تمام ابعاد ضروری را برای جلوگیری از انتقال تکنولوژی یا مساعدت های فنی وابسته به چنین فعالیت هایی به ایران را در نظر بگیرند.

ت) پیش بینی های احتمالی

10. تصمیم گرفته شد که همه ی دولت ها همه ی اقدامات لازم را انجام دهند تا از ورود یا سفر اشخاص تعیین شده در ضمیمه I این قطعنامه، ضمیمه C، Dو E قطعنامه 1737(2006)، ضمیمه I و II از قطعنامه 1803(2008) یا توسط مشاور امنیتی کمیسیون به دنبال پاراگراف 10 قطعنامه 1737(2006)، به سرزمین های های تحت قیمومیت شان جلوگیری کنند. و جای تردیدی باقی نگذارند که هیچ چیز در این بند یک دولت را موظف به عدم پذیرش ورود تبعه های خودش به سرزمین هایش نمی کند، و تصمیم گرفته شد که شرایطی که در این بند وضع شده اند، به کار گرفته نمی شود، هنگامی که کمیسیون در موردی به خاطر شرایط همان مورد تصمیم می گیرد که چنین سفر و گذری در زمینه های نیازهای بشردوستانه، چون تعهدات مذهبی، قابل توجیه است. و یا جایی که کمیسیون به این نتیجه می رسد که، از یک جهت، این معافیت بیش تر در جهت اهداف قطعنامه است.

11. تصمیم بر آن است که ابعاد و شرایطی که در بندهای 12،13،14 و 15 قطعنامه ی 1737(2006) به آن پرداخته شده است، هم چنین می تواند در ارتباط با اشخاص و موجودیت هایی صدق کند که در ضمیمه I این قطعنامه ذکر شده است و هر شخص و موجودیتی که به نفع خود و در مسیر خود عمل می کند، و در رابطه با موجودیت هایی که به آن ها تعلق دارد یا تحت کنترل آن هاست، شامل همه ی وسایل و دارایی های غیرمجاز، و به هر شخص یا موجودیتی که توسط مشاور کمیسیون مشخص می شود، شخص یا موجودیت تعریف شده ای که از این تحریم ها و اقدامات پیش بینی شده در قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)1803(2008) یا همین قطعنامه، سر باز می زند را نیز دربر می گیرد.

12. تصمیم بر آن شد که ابعاد تصریح شده در بندهای 12، 13، 14 و 15 قطعنامه ی 1737(2006)، هم چنین نسبت به سپاه پاسداران جمهوری اسلامی (IRGC، یا به بیانی دیگر ارتش پاسداران انقلاب اسلامی)، اشخاص و موجودیت هایی که در ضمیمه II معرفی شده، و اشخاص یا موجوداتی که به نفع خود و در مسیر خودشان عمل می کنند، و موجودیت هایی که متعلق به آن هاست یا تحت کنترل آن ها قرار دارد، مثل ابزارو شیوه/ دارایی های غیر مجاز، را شامل می شود، و از همه ی دولت ها خواسته شده تا هوشیاری خود را در برابر تراکنش ها و تبادلاتی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) را هم درگیر می کند به کار گیرند، که می تواند منجر به گسترش فعالیتهای هسته ای مهم ایران یا توسعه ی سیستم های رهاسازی سلاح های هسته ای شود.

13. تصمیم گرفته شد که به منظور اقداماتی که در بندهای 3، 4، 5 و 7 قطعنامه ی 1737(2006)، فهرست مواردی که در S/2006/814 آمده توسط لیست مواردی که در INFCIRC/254/Rev.9/Part 1a و INFRCIRC/254/Rev.7/Part 2می تواند لغو شود، و هر مورد دیگری، اگر دولت این طور تعیین می کند که می توانند به غنی سازی، فراآورش/ پردازش مجدد یا فعالیت های مربوط به آب سنگین یا توسعه ی سیستم های رهایی و پرتابه ای سلاح های اتمی مؤثر باشد، و به علاوه، به منظور اقدامات تصریح شده در بندهای 3، 4، 5 و 7 قطعنامه 1737(2006)، فهرست موارد موجود در S12006/815 می تواند توسط فهرست مواردی که در S/2010/XXX وجو دارد، لغو شود.

ث) محموله های غیر قانونی

14. از همه ی دولت ها درخواست شده بررسی کنند تا قانون و اختیارات ملی خودشان را با حقوق بین الملل، مخصوصاً حقوق دریایی و مربوط به توافقنامه های بین المللی هواپیمایی غیر نظامی بین المللی، موافقت داشته باشد، و همه ی محموله ها به سمت یا از ایران، در سرزمین تحت قلمرو خودشان، شامل بنادر و فرودگاه ها، آیا دولت مربوطه اطلاع دارد که زمینه های مناسب را فراه آورد تا بتوان محمو له را بررسی کرد که آیا شامل فهرست عرضه، فروش، انتقال یا صادراتی که توسط بندهای 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737(2006)، بند 5 قطعمانه 1747(2007)، بند 8 قطعنامه 1803(2008) یا بند 8 یا 9 این قطعنامه تعیین شده، هست و همین طور به منظور احرای حتمی و دقیق آن اقدامات پیش بینی شده.

15. خاطر نشان می کند که دولت های موافق با حقوق بین الملل، مخصوصاً حقوق دریایی، ممکن است درخواست بازرسی از کشتی ها در دریاهای آزاد، با اجازه و توافق دولت صاحب پرچم . (flag State)، و از همه ی دولت ها درخواست شود که در این بازرسی همکاری کنند، اگر اطلاعاتی در دست است مبنی بر این که دلایل منطقی وجود دارد که این کشتی در حال حمل موارد عرضه، فروش و انتقال و صادراتی است که در بندهای 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737(2006)، بند 5 قطعنامه 1747(2007)، بند 8 قطعنامه 1803(2008) یا بند های 8 یا 9 این قطعنامه ممنوع شده است، و به منظور حتمی کردن اجرای دقیق این اقدامات، و نیاز است که دولت ها از نتیجه ی این بازرسی ها را، چه این که با آن ها همکاری شده باشد و چه نشده باشد، گزارشی به کمیسیون ارائه بدهند.

16. تصمیم گرفته شد که به دولت ها اجازه ی ضبط و انهدام موارد عرضه، فروش و انتقال و صادرات شان توسط بندهای 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737(2006)، بند 5 قطعنامه 1747(2007)، بند 8 قطعنامه 1803(2008) یا بند 8 یا 9 همین قطعنامه ممنوع شده است، و در بازرسی های مطابق بند های 14 یا 15 همین قطعنامه شناسایی شده اند، به طرزی که با وظایف شان طبق قطعنامه های به جای شورای امنیت، شامل قطعنامه ی 1540(2004)، و به علاوه وظایف احزاب نسبت به پیمان منع گسترش سلاح های اتمی،عدم سازگاری نداشته باشد، و به علاوه این تصمیم اتخاذ شود که همه ی دولت ها در چنین تلاش هایی همکاری داشته باشند.

17. درخواست از هر دولتی مبنی بر این که، هنگامی که یک دولت متعاقب بند 14 و 15، در بالا، بازرسی ای را به عهده گرفت، موظف است هر پنج روز کاری یک بار، گزارشی نوشتاری را باید به کمیسیون تحویل بدهند که دربردارنده ی، به ویژه، توضیح دلایل بازرسی، به علاوه ی جزئیات مربوط به کمیسیون درباره بازرسی، ضبط و مصرف (یا انهدام)، و هم چنین اطلاعات مربوط به نقل و انتقال، شامل شرحی از موارد، مبدأ آن ها و مقصد مورد نظرشان باشد.

18. تصمیم به این که همه ی دولت ها، اقداماتی چون سرویس های سوخت گیری، و مثل تأمین سوخت یا تدارکات، یا دیگر خدمات مورد نیاز کشتی ها به کشتی های ایرانی یا طرف قراردادشان، از سوی توابع کشورهای دیگر و قلمروشان، ممنوع شود، اگر آن ها اطلاع داشته باشند که دلایل منطقی وجود دارد که آن ها مواردی از تدارکات (عرضه)، فروش و انتقال و صادرات ممنوعه را حمل می کنند، مواردی که در بند 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737(2006)، بند 5 قطعنامه 1747(2007)، بند 8 قطعنامه 1803(2008) یا بند های 8 یا 9 این قطعنامه ممنوع شده اند، مگر این که این تدارک چنین خدماتی برای اهداف بشردوستانه ضروری باشد، و تأکید می شود که این بند قصد ندارد تأثیری بر فعالیت های اقتصادی قانونی بگذارد.

19. تصمیم بر این که، ابعاد تصریح شده در بندهای 12، 13، 14 و 15 قطعنامه 1737(2006)، هم چنین ممکن است نسبت به موجودیت های خطوط کشتی رانی انقلاب اسلامی ایران (IRISL) ، همان طور که در ضمیمه III به آن پرداخته شده، به کار گرفته شود.، و نسبت به هر شخص یا موجودیتی که از طرف و در مسیر خودش عمل می کند، و موجودیت هایی که به او تعلق دارند و یا تحت کنترل او هستند و توسط مشاور کمیسیون تعریف شده اند که مرزهای مجاز را پشت سر می گذارند و یا از پیش بینی های قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و یا این قطعنامه، تخطی می کنند، نیز به کار گرفته می شود.

20. درخوست همه ی دولت های عضو مبنی بر این که هر نوع اطلاعات در دسترسی را در رابطه با فعالیت یا نقل و انتقالات صورت گرفته توسط بخش حمل بار هوایی ایران و کشتی هایی که به این کشور تعلق دارند یا به واسطه ی خطوط کشتی رانی جمهوری اسلامی ایران فعالیت می کنند، تا دیگر کمپانی هایی که ممکن است در جهت عبور از مرزهای مجاز یا تخطی از پیش بینی های قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه، گام بر می دارند، شامل تغییر نام و ثبت دوباره ی هواپیما، ناو و کشتی ها، و درخواست از کمیسیون که این اطلاعات را به طور گسترده در دست رس بگذارند.

ج) اقدامات مالی/ تجاری

21. درخواست از همه ی دولت ها، که علاوه بر انجام وظایف شان بنابر قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه، مبنی بر پیش گیری از ارائه ی خدمات مالی، شامل بیمه، بیمه ی اتکایی، یا نقل و انتقال از، و در درون سرزمین های شان، یا به سمت تبعه ها و موجودیت هایی که طبق قانون آن ها سازمان دهی شده اند (شامل شعبه های خارجی)، یا شخص یا مؤسسه های مالی موجود در قلمروشان، از هرمنبع مالی یا دیگر دارایی ها؛ اگر آن ها مطلع باشند که دلایل قانع کننده ای موجود است که ارائه ی چنین خدمات (که در بالا ذکر شد)، دارایی یا منابع می تواند به گسترش فعالیت های حساس هسته ای، یا توسعه ی سلاح های رهایی(پرتابه ای) اتمی در ایران شود، از جمله با ثابت نگه داشتن هر منبع مالی، دارایی یا دیگر منابع موجود در قلمرو شان یا این که در آینده جزو قلمروشان می شود، یا این که موضوع حوزه ی قضایی شان است، یا این که بعد از این موضوع حوزه ی قضایی شان می شود، و این که مربوط به چنین برنامه ها و فعالیت هایی هستند و بازبینی و نظارت بالایی به کار می گیرند، برای ممانعت از چنین مبادلاتی مطابق با اختیارات ملی و قانونی شان.

22. حکم به این که همه ی دولت ها، تبعه های شان و اشخاصی که موضوع حوزه های قضایی شان هستند و شرکت های ثبت شده در قلمروشان یا موضوع حوزه ی قضایی شان را ملزم کنند تا هوشیاری لازم را هنگام داد و ستد با موجودیت های ثبت شده در ایران و یا موضوع حوزه ی قضایی ایران، دربر گیرنده ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) . خطوط کشتی رانی ایران (IRISL) هستند، و هر شخص یا موجودیتی که به نفع خود و در مسیر خودشان عمل می کنند، و موجودیت هایی که به آن ها تعلق دارند یا تحت کنترل شان است، شامل ابزار غیر قانونی به کلی، به کار گیرند، اگر آن ها می دانند که دلایل قطعی وجود دارد که چنین داد و ستدی منجر به گسترش فعالیت های هسته ای ایران می شود یا توسعه ی سیستم ها پرتاب سلاح های اتمی یا تخطی از قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) یا همین قطعنامه را به همراه دارد.

چ) بانکداری

23. درخواست از دولت ها اقدامات لازم را برای ممانعت از باز شدن شعبه های جدید، و دفتر های معرف یا تابعه ی بانک های ایرانی را صورت دهند، و هم چنین آن که بانک های ایرانی را از ایجاد سرمایه گذاری های مشترک تازه، به دست آوردن مالکیت بهره و سود در یا بنا کردن یا پشتیبانی از روابط موافق و سازگار با بانک های موجود در حوزه ی قضایی شان به منظور ممانعت از پیش بینی های خدمات مالی، اگر آن ها مطلع باشند که دلایل قطعی فراهم شده که نشان دهنده ی این است که این فعالیت ها می تواند موجب گسترش فعالیت های هسته ای یا توسعه ی سیستم های پرتابه ای سلاح های اتمی در ایران شود.

24. درخواست از دولت ها تا اقدامات لازم را انجام دهند تا مانع مؤسسه های مالی موجود در قلمروشان یا تحت حوزه ی قضایی شان شوند که در ایران دفاتر نمایندگی، تابعه یا حساب های بانکی باز کنند، اگر آن ها بدانند که دلایل متقنی وجود دارد که چنین خدمات مالی می تواند به گسترش فعالیت های هسته ای ایران و توسعه سیستم های پرتاب سلاح های اتمی کمک کند.

ح) اجرای تحریم(مجازات اجباری)

25. محکوم هستند تخطی کنندگان از موارد منع شده در بند 5 از قطعنامه 1747(2007) که از همان زمان تصویب قطعنامه 1747(2007) به کمیسیون گزارش شده است، و ستایش و تشویق دولت هایی که به این تخطی ها پاسخ و آن را به کمیسیون گزارش داده اند.

26. هدایت کمیسیون به سمت این که به نحو کارآمدی به تخطی از اقدامات حکم شده در قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه پاسخ دهد و یادآوری می کند که کمیسیون ممکن است اشخاص و موجودیت هایی را که با اشخاص و موجودیت های تعیین شده در رعایت نکردن تحریم و یا تخطی از پیش بینی های صورت گرفته در این قطعنامه ها، همکاری داشته اند، را معرفی کند.

27. حکم می شود که کمیسیون تلاش هایش را در جهت ارتقا انجام کامل قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه انجام دهد، شامل یک برنامه کاری کامل که ازاطاعت و فرمانبرداری، رسیدگی، امداد، مذاکرات، یاری و همکاری راپوشش می دهد، در طول چهل و پنج روز از پذیرش این قطعنامه به شورا ارائه شود.

28. تصمیم به این که حکم کمیسیون که در بند 18 قطعنامه 1737، شرح داده شد، به وسیله ی بند 8 قطع نامه 1747(2007)، اصلاح شد و بند 14 قطعنامه 1803(2008) هم برای اقداماتی که در این قطعنامه تصمیم گرفته شد، شامل دریافت گزارش های ارائه شده از دولت ها متعاقب بند 15 و 17 که در بالا آمد، به کار می رود.

29. درخواست از دبیر کل برای ابداع(همکاری) یک دوره ی نخستین یک ساله، در مشاوره با کمیسیون، یک گروه که از بیش تر از هشت نفر متخصص تشکیل شده بود (هیأت متخصصین)، تحت هدایت کمیسیون، این وطایف را انجام می دهند: (الف) کمک به کمیسیون در اجرای احکامش همان طور که در بند 18 قطعنامه 1737(2006) تصریح شده است و هم چنین بندX این قطعنامه؛ (ب) جمع آوری، امتحان و تحلیل اطلاعات از دولت ها، وابسته به مجمع ملل متحد و دیگر احزاب ذی نفع راجع به اجرای اقدامات مشخص شده در قطعنامه 1737(2006)، 1747(2007)و 1803(2008) و این قطعنامه، به ویژه وقایع عدم رعایت و تخطی، (ج) پیشنهاد درباره ی اعمال شورا، یا کمیسیون یا دولت، ممکن است به بهتر شدن اجرای اقدامات مربوطه رسیدگی کند؛ و (د) برای شورا یک گزارش موقت از کارش حداکثر تا 90 روز بعد از انتصاب هیأت متخصص و یک گزارش نهایی هم حداکثر تا 30 روز قبل از پایان حکمش به همراه یافته ها و پیشنهاداتش ارائه می دهد.

30. ترغیب همه ی دولت ها، مربوط به مجمع ملل متحد و دیگر احزاب ذی نفع، به همکاری کامل با کمیسیون و هیأت متخصص، مخصوصاً به وسیله ی ارائه ی هر نوع اطلاعاتی در دست رس شان درباره ی اجرای اقدامات تصمیم پرفته شده در قطعنامه های 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه، مخصوصاً وقایع مربوط به عدم موافقت و تخطی ها؛

31. درخواست از همه ی دولت ها که به کمیسیون در طول 60 روز اول تصویب این قطعنامه درباره ی مراحلی که آن ها به همراه اجرای مؤثر پاراگراف های 7، 8، 9، 10، 11، 12، 13، 19، 21، 22، 23 و 24، گزارش بدهند.

خ) تعهد

32. تأکید بر رضایت چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، بریتانیای کبیر(انگلستان) و ایالات متحده به افزودن تلاش های بیش تر دیپلماتیک برای ارتقا مذاکره و مشورت، از جمله دنبال کردن مذاکرات با ایران درباره ی موضوع هسته ای بدون پیش شرط. اخیرا، در جلسه اش با ایران در ژنو در تایخ 1 اکتبر 2009، با دیدگاهی مبنی بر طلب یک راه حل مناسب، بلند مدت و جامع درباره ی این موضوع درباره ی اساس طرحی که توسط چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، بریتانیای کبیر و ایالات متحده در 14 ژوئن 2008 ارائه شد، که توسعه ی روابط و همکاری وسیع تر با ایران را پذیرفته بود، بر پایه ی احترام متقابل و استقرار اعتماد بین المللی تنها در جنبه ی صلح آمیزبرنامه ی هسته ای ایران، و ضمناً مذاکرات رسمی با ایران درباره ی مبنای طرح ژوئن 2008، و باقدر دانی اذعان کند که طرح ژوئن 2008، که به عنوان ضمیمه 4 به این قطعنامه پیوست می شود، در فهرست باقی می ماند.

33. تشویق نماینده ی ارشد اتحادیه اروپا در ارتباط با امور خارجی و سیاست امنیتی برای ادامه ی ارتباط با ایران به پشتیبانی تلاش های دیپلماتیک و سیاسی، برای یافتن یک راه حل مذاکره ای، شامل طرح های مربوطه مطرح شده توسط چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، بریتانیای کبیر و ایالات متحده به همراه دیدگاهی برای به وجود آوردن شرایط لازم برای پیگیری صحبت ها، و تشویق ایران به دادن پاسخ مثبت به این طرح ها.

34. دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از طرح مقدماتی توافق نامه ی میان آژانس بین المللی انرژی اتمی و دولتمردان جمهوری فرانسه، و جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه برای همکاری و مساعدت در به دست آوردن سوخت هسته ای برای رآکتور تحقیقاتی در ایران برای عرضه سوخت هسته ای به رآکتور تحقیقاتی ایران ابراز خشنودی کرد، و متأسف از این که ایران به نحو سازنده ای به این پیشنهاد پاسخ نداد، و آژانس بین المللی انرژی اتمی را ترغیب کرد تا به بررسی و تحقیق درباره ی چنین اقداماتی برای به وجود آوردن اعتمادی سازنده با و برای پیش برد قطع نامه های شورا، ادامه دهد.

35. تأکید بر اهمیت همه ی کشورها، اعم از ایران، اقدامات لازم را انجام دهد تا تضمین کند که هیچ ادعایی بنا به درخواست دولت ایران، یا هر شخص و موجودیتی در ایران، یا اشخاص و موجودیت هایی که متعاقب قطعنامه ی 1737(2006) و قطعنامه های مربوطه، یا هر فردی که ادعا کند به واسطه یا به خاطر هر شخص و موجودیتی، در ارتباط با هر قرارداد یا معامله دیگری که انجام آن به دلیل اقدامات تحمیلی توسط قطعنامه حاضر، قطعنامه ی 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008)، طرح نشده است.

36. درخواستی مبنی بر این که طی 90 روز، گزارشی از دبیر کل آژانس بین المللی انرژی هسته ای در این باره که آیا ایران کاملاً به تعلیق همه ی فعالیت هایی که در قطعنامه 1737(2006) ذکر شده، وفادار مانده است. به علاوه در روند پیروی ایرانی ها با همه ی مراحل مورد درخواست توسط شورای مدیران آژانس بین المللی انرژی هسته ای، به همراه دیگر پیش بینی های قطعنامه ی 1737(2006)،1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه، و نسبت به شورای مدیران آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت در رابطه با موضوع خود.

37. اذعان به این که با در نظر گرفتن گزارشی که در پاراگراف 36، در بالا ذکر شد و طی 90 روز به دست خواهد رسید، فعالیت های ایران مورد بررسی قرار می گیرد و : (الف) این که انجام اقدامات ذکر شده به تعلیق افتاده است، اگر و برای مادامی که ایران همه ی فعالیت های مربوط به غنی سازی و و پردازش دوباره، شامل تحقیقات و توسعه، همان طور که آژانس بین المللی انرژی اتمی تأیید می کند، به تعلیق انداخته باشد، زمینه برای مذاکرات با حسن نیت به منظور رسیدن به یک نتیجه ی قابل قبول به موقع و متقابل به وجود می آید؛ (ب) متوقف کردن اقدامات مشخص شده در بندهای 3، 4، 5، 6، 7 و 12 قطعنامه 1737(2006)، به علاوه بندهای 2، 4، 5، 6 و 7 قطعنامه 1747 (2007)، بند 3، 5، 7، 8، 9، 10 و 11 قطعنامه 1803(2008)، و بند های 7، 8، 9، 10، 11، 12، 13، 19، 21، 22، 23 و 24 که در بالا به آن پرداخته ایم، به محض این که به پایان رسید و به دنبال دریافت و مراجعه به بندهای بالا، ایران به طور کامل برطبق وظایفش مطابق قطعنامه های مربوطه ی شورای امنیت رفتار می کند و همه ی شرایط هیأت رئیسه ی آژانس بین المللی انرژی اتمی را همان طور که آن ها گفته بودند رعایت می کند؛ (ج) در صورتی که گزارش ها نشان بدهند ایران طبق قطعنامه ی 1737(2006)، 1747(2007)، 1803(2008) و این قطعنامه رفتار نکرده است، اقدامت دیگری طبق اصل 41 فصل 7 منشور ملل متحد اتخاذ می گردد تا ایران را متقاعد کند بر طبق این قطعنامه ها و شروط آژانس بین المللی انرژی اتمی رفتار کند، تأکید می کند که در تصمیمات بعدی که اتخاذ خواهد شد، چنین اقدامات الحاقی (افزوده) ضروری است.

مسعود شنبه 28 بهمن‌ماه سال 1391 ساعت 09:48 ق.ظ

تحلیل مهمترین اخبار بانکی

تحلیل مهمترین اخبار بانکی